over grenzen voelen, te laat zijn, en langzaam leren luistereN
“Toen ik mijn benen bijna niet meer kon bewegen” – over grenzen voelen, te laat zijn, en langzaam leren luistereIk weet nog precies hoe het voelde, die eerste keer dat ik echt dacht: dit klopt niet.
Ik was 24, net afgestudeerd, en liep richting het station. Mijn scriptie had ik gehaald, ik moest nog even naar school, en daarna zou het “echte leven” beginnen. Maar mijn benen voelden zó zwaar, alsof ik door modder liep. Ik dacht: stel je niet aan, gewoon doorlopen.
Dus dat deed ik. Zoals ik altijd deed.
In de weken daarna werd het erger. Mijn benen werkten nauwelijks mee. Ik was al tijden moe, maar ging daar elke keer overheen. Ik kreeg hartkloppingen. De huisarts zei dat er niks aan de hand was. En ik… ik luisterde niet. Of eigenlijk: ik wíst niet hoe ik moest luisteren.
Ik had geen idee dat dit de eerste signalen van een burn-out waren. Pas achteraf snapte ik dat mijn lichaam al maanden schreeuwde. Maar ik kende die taal nog niet. En ik had nooit geleerd dat je lichaam grenzen aangeeft – lang voordat je hoofd dat snapt.
Nu, twaalf jaar later, weet ik beter.
Niet omdat het vanzelf ging, maar omdat ik door de jaren heen langzaam leerde voelen. Leren vertragen. Leren verdragen. In elke fase kwam ik een stapje dichterbij mezelf. Soms in kleine dingen. Soms doordat alles ontplofte.
Wat ik heb geleerd, is dat grenzen geen woorden zijn.
Grenzen voel je.
En dat voelen… moet je vaak opnieuw leren.
Ik heb jaren geroepen dat ik wist hoe ik mijn grenzen moest aangeven – maar ik deed het vaak pas als het te laat was. Omdat ik een wandelend hoofd was. Altijd denkend, analyserend, oplossend. Maar mijn lijf was er ook. En die vertelde een ander verhaal.
Misschien herken jij dit ook.
Misschien ben je al jaren bezig met persoonlijke ontwikkeling, en weet je rationeel best hoe grenzen werken – maar voel je ze nog te laat. Of loop je steeds net iets te lang door. Misschien voel je wél dat je over je grens bent gegaan, maar kun je niet zeggen waar die grens lag.
Ik geloof dat veel vrouwen hiermee worstelen.
We zijn opgevoed door ouders die vaak zelf ook niet geleerd hebben om te voelen. De generatie van ‘gewoon doorgaan’. Dus hebben wij het onszelf moeten leren. Of zijn we dat nu pas aan het doen.
En dat is oké. Want je kunt het leren.
Niet in je hoofd. Maar in je lijf.
Ben jij er ook klaar voor om je grenzen te leren ontdekken op een gezonde manier.
Ik bied een aantal fijne gratis programma’s waar je kan gaan experimenteren.
Grenzen voelen is niet makkelijk.
Zeker niet als je jarenlang hebt geleerd om ze te negeren.
Maar elke keer dat jij vertraagt, luister je een beetje meer. En elke keer dat je voelt, herstel je een beetje die verbinding met jezelf.
Je hoeft het niet meteen perfect te doen.
Begin. Voel. Adem. Je lijf weet de weg al
