Hoe weet je of je grens is bereikt als je het pas achteraf voelt?
Ja… hoe weet je nou of je een grens hebt bereikt? Echt een goeie vraag.
In mijn ervaring voelde ik m’n grens eigenlijk altijd pas achteraf. Als het al te laat was. En ik weet bijna zeker dat jij dit ook herkent. Dat moment waarop je lijf ineens hard aan de bel trekt — met hartkloppingen, hoofdpijn, migraine, buikpijn, vermoeidheid, of zelfs uitslag.
Je lijf zegt dan: dit is te veel. Je bent over je grens gegaan.
Maar hoe voel je dat eerder? Hoe voorkom je dat je telkens pas achteraf doorhebt dat het niet oké was?
Vertragen helpt (meer dan je denkt)
Ik heb al een kleine tip voor je, en dat is eigenlijk een van de sleutels om dichter bij je gevoelens te komen. Namelijk vertragen! Zolang jij op volle snelheid doorgaat, is er geen ruimte om echt te voelen wat je lijf je probeert te vertellen.
Vertragen is niet zweverig. Het is letterlijk:
– iets rustiger lopen
– even stilvallen voor je ja zegt
– bewust ademen voor je op je telefoon kijkt
– je voeten voelen op de grond terwijl je de trap op loopt
Door langzamer te gaan, kun je luisteren. Je lijf geeft signalen — maar alleen als jij tijd maakt om ze te horen.
Hoe ik het nu merk?
Als ik kijk naar hoe ik tegenwoordig m’n grenzen voel, dan begint het vaak met hele kleine dingen.
Bijvoorbeeld m’n ogen — die worden zwaarder. Of een lichte spanning in m’n hoofd. Dan weet ik: oké, ik moet even bijsturen. Als ik dat op tijd opvang, zakt het ook weer.
Maar als ik er overheen ga? Dan krijg ik spanningshoofdpijn. Of m’n hele lijf blokkeert. En dan weet ik: te laat.
Grenzen voel je vaak pas op de grens, of nét eroverheen. Dat is niet gek. Maar hoe beter je jezelf leert kennen, hoe sneller je die eerste signalen herkent.
Maak er een experiment van
Je hoeft niet ineens alles perfect aan te voelen. Zie het als oefenen. Een experiment. Ga eens terugblikken op situaties waarin je je niet goed voelde, en stel jezelf vragen als:
– Wanneer begon ik me eigenlijk al moe te voelen?
– Wat gebeurde er net voor ik hoofdpijn kreeg?
– Had ik al buikpijn voordat ik naar die afspraak ging?
Op die manier word je steeds gevoeliger voor je eigen voorsignalen. En hoe meer je ze leert kennen, hoe eerder je kunt ingrijpen.
Tot slot
Je hoeft niet alles in één keer te kunnen. Je hoeft het zelfs niet goed te doen. Begin gewoon met een klein moment per dag. Eén minuut vertragen. Eén ademhaling lang stilstaan.
Vraag jezelf dan: Wat voel ik nu? Wat heb ik nodig?
En laat dat genoeg zijn.
Wil je vaker dit soort zachte herinneringen en oefeningen? Meld je aan voor m’n nieuwsbrief, of hou deze blog in de gaten. Ik deel verhalen, tools en oefeningetjes om dichter bij je lijf en je grenzen te komen. Zacht, eerlijk en op jouw tempo.
